On the Edge (oldnordic)

I einni borg, es aldri sefr, Þar skuggir hljóðlaust strætin ráfa, Fólk flýta sér, en hjarta mitt stendur kyrrt, Ek leita at ljósi, es sér mik. Ó, hvar ert þú, es heyrir kall mitt? Neisti í nátt, es lætr mik ei falla. Ek hefi svá marga spurningar, en engin svör nær ok fjarri, Ó, gef mér júst eitt tákn, at þú leysir mik af fjarlægð. Ek stend á brúnni, heimrinn hleypur framhjá, Daufur hvíslar í fjarska, altíð kastaðr. Draumar hverfa, stjǫrnur hverfa, Ek bíð eftir þeim augnablik, es þau draga mik nær. Ó, hvar ert þú, es heyrir kall mitt? Neisti í nátt, es lætr mik ei falla. Ek hefi svá marga spurningar, en engin svör nær ok fjarri, Ó, gef mér júst eitt tákn, at þú leysir mik af fjarlægð. Stundum hugsa ek, ek er aleinn, Í sjó radda, týnd rödd. En djúpt innan, þar er enn ljós, Síðasti ósk, es talar um flug. Ó, hvar ert þú, es heyrir kall mitt? Neisti í nátt, es lætr mik ei falla. Ek hefi svá marga spurningar, en engin svör nær ok fjarri, Ó, gef mér júst eitt tákn, at þú leysir mik af fjarlægð. Stjǫrnur blikna, en ek sé varla, Í heimi fullum hávaða, ek leita draums. Ein leið, es leiðir mik úr þessum vanda, Ó, lát mik eigi aleinn, sýn mér ljósið.