Brutus Caepionis Sermo

O filius Romae, Brutus Caepio nuncupate, Solitudinis magister, libertatis amicas. Lauream Caesaris recidisti in Idibus Martiis, Manum tuam contra tyrannum sustulisti. Sententiae ponderae cor tuum obduxerant, Amor Romae et timor tyrannidis consociabant. In mortis umbra, 'tu quoque, mi fili', sic Caesar susurravit, Aeternum sensum proditiae nobis tradidisti. Sed post pugnam Philippicam, fata tua dira fuerunt, Cum gladium suum senator ultimus in pectus deiecit. Memoria tui, Brutus, per saecula nos sequitur, Res publica tua in aeternum insomnis manet. Vale, o anima fracta, spesque et somnia tua, In historia nostra stetisti, stas, manebisque semper. O filius Romae, Brutus Caepio nuncupate, Solitudinis magister, libertatis amicas. Lauream Caesaris recidisti in Idibus Martiis, Manum tuam contra tyrannum sustulisti. Sententiae ponderae cor tuum obduxerant, Amor Romae et timor tyrannidis consociabant. In mortis umbra, 'tu quoque, mi fili', sic Caesar susurravit, Aeternum sensum proditiae nobis tradidisti. Sed post pugnam Philippicam, fata tua dira fuerunt, Cum gladium suum senator ultimus in pectus deiecit. Memoria tui, Brutus, per saecula nos sequitur, Res publica tua in aeternum insomnis manet. Vale, o anima fracta, spesque et somnia tua, In historia nostra stetisti, stas, manebisque semper. [end] O filius Romae, Brutus Caepio nuncupate, Solitudinis magister, libertatis amicas. Lauream Caesaris recidisti in Idibus Martiis, Manum tuam contra tyrannum sustulisti. Sententiae ponderae cor tuum obduxerant, Amor Romae et timor tyrannidis consociabant. In mortis umbra, 'tu quoque, mi fili', sic Caesar susurravit, Aeternum sensum proditiae nobis tradidisti. Sed post pugnam Philippicam, fata tua dira fuerunt, Cum gladium suum senator ultimus in pectus deiecit. Memoria tui, Brutus, per saecula nos sequitur, Res publica tua in aeternum insomnis manet. Vale, o anima fracta, spesque et somnia tua, In historia nostra stetisti, stas, manebisque semper. [end]