kozmonot

verse 1] Bitik, yorgun, çaresiz ve yenilmiş dalmışım yine gözlerinin uzayına, İntikam için değil benim olanı geri almak için girmişim dalaşa. Küçük, harabe, tek gözlü bir ev; penceresi beton ormana bakar, ben gözlerinin uzayına. Kaybolmak derin sularında okyanusun, çekip gitmek sonsuzluğa, Sana, şiirler yazmak sana... [verse 2] Yer çekimsiz boşlukta yüzüyorum, daha önce görmediğim renklerde yıldızlar, yanıp sönen yıldızlar, parıldıyor arka planda. Karanlık korkutmuyor beni, daha da derinlerine dalıyorum gözlerinin. Kayboluyorum, bulunmak çıkmak istemezcesine. Hiç bu kadar huzurlu hissetmemiştim bilinmezliğin içinde, bir patlama uzaklarda ve renk cümbüşü. İşte yangın mavisi, Sakın kırpma gözlerini. Hiç bu kadar huzurlu hissetmemiştim bilinmezliğin içinde, bir patlama uzaklarda ve renk cümbüşü. İşte yangın mavisi, Sakın kırpma gözlerini.